Με οδηγό τη φωνή, η Χριστίνα Μαξούρη ταξιδεύει, φορώντας ξανά τα Δανεικά της Παπούτσια κι έρχεται στον Τόπο Τεχνών «Χώρα»
Τα «Δανεικά Παπούτσια» φτιάχτηκαν ακολουθώντας κυρίως συναισθηματικούς συνειρμούς και διαμορφώνονται ανάλογα με το ένστικτο, το χώρο, τη χώρα και τους καλεσμένους.
Η Χριστίνα Μαξούρη «δανείζεται» παλιές και νέες μελωδίες (παραδοσιακά, Βαμβακάρη, Τσιτσάνη, Χατζιδάκι, Λοϊζο κ.ά) και τις ερμηνεύει a cappella, πλάι σε κείμενα των Χατζιδάκι, Λειβαδίτη, Περεσιάδη, Σαίξπηρ κ.ά., παίζοντας ενίοτε μεταλλόφωνο και μπαγλαμαδάκι, σε μια χειροποίητη συναυλία, με σκοπό την κατάργηση της απόστασης μεταξύ κοινού κι ερμηνευτή.
Τα «Δανεικά Παπούτσια» πρωτοπαρουσιάστηκαν πριν δυο χρόνια, ενώ από τον Ιανουάριο του 2015, ταξιδεύουν σε Ελλάδα και εξωτερικό. Όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν, η παράσταση αποκτά συνοδοιπόρους. Συμμετέχοντες των «Δανεικών Παπουτισών» έχουν υπάρξει μέχρι στιγμής οι : Όλγα Λασκαράτου, Νίκος Ξυδάκης, Φοίβος Δεληβοριάς, Απόστολος Ρίζος, Ματούλα Ζαμάνη, Μαρία Παπαγεωργίου, Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, Ηλέκτρα Μηλιάδου, Πάνος Λαμπρόπουλος, Παύλος Μελάς, Σπύρος Μπολοβίνης και Γιάννης Ανδριανάκης.
Την τρέχουσα περίοδο παρουσιάζονται στην Αθήνα, με συνοδοιπόρους τον Φώτη Σιώτα στο βιολί και τη βιόλα και τη Σοφία Ευκλείδου στο τσέλο.
Αποσπάσματα Κριτικών για τα «Δανεικά Παπούτσια»
•»Χαρισματικό πλάσμα η Χριστίνα. Συν-παλλόμενες εσωτερικές χορδές – μια ερμηνευτική ευαισθησία μοναδική και μια αμεσότητα συγκινητική. Σε μια παρεΐστικη, ζεστή ατμόσφαιρα’’ – Γιώργος Σαρηγιάννης – Tο Τέταρτο Κουδούνι (14.05 2015)
•»Μια μικρή μυσταγωγία με χιούμορ ενδιάμεσα, χωρίς τίποτα βαρύ. Ένα πούπουλο που χάιδεψε τις καρδιές μας. Συμπερασματικά η μαγεία είναι κάπου εκεί δίπλα φτάνει να την αφήσεις να σε αγγίξει.» – Αριστέα Γιάννου – MusicPaper.gr (12.2.2015)
•»Κάθε τραγούδι και μια μικρή παράσταση. Θυμίζοντάς μας την εποχή που οι ερωτευμένοι έκαναν καντάδες και οι εξεγερμένοι τραγουδούσαν στίχους.” – Ζωή Νικολάου – MusicCorner .gr (04.02.2015)
•»Δεν χρειάζονται και πολλά πράγματα επί σκηνής, δεν χρειάζεται καν μια φανταχτερή σκηνή που προκαλεί απόσταση και αποθέωση, όταν με το που ανοίγεις το στόμα σου και τραγουδάς είσαι ικανή να δημιουργήσεις τόσο μαγικούς τόπους. Eίναι αυτή η τόσο ιδιαίτερη χροιά της φωνής της που σου δίνει την αίσθηση ότι θα καταλήξει σε έναν αβάσταχτο λυγμό. Και όμως κρατιέται, γιατί τέτοιοι καλλιτέχνες είναι φτιαγμένοι από ανθεκτικά υλικά.” – Αστερόπη Λαζαρίδου – Το Βήμα (24.01.2015)
•»Συλλεκτικές παραστάσεις από αυτές που τις νιώθεις, τις ζεις και τις κουβαλάς μέσα σου.» – www.toradiofono.gr (13.01.2015)
•»Το ζήτημα σε όλο αυτό το εύρος είναι πως η «οικοδέσποινα» κρίνεται και από το επίπεδο, τη λεπτομέρεια του κριτηρίου της, διότι πρότεινε μία επιλογή πολύ προσεχτικά δομημένη τόσο ως προς το ύφος, όσο και ως προς τη δύναμη της εξιστόρησης. Άλλωστε, αυτό είναι που κατάφερε πιο πολύ από όλα να πράξει. Να διηγηθεί μία υπέροχη ιστορία με έντονο το προσωπικό στοιχείο, όπου το «δικό της», γινόταν «δικό μας».» – Σωτήρης Μπέκας – MusicPaper (30.12.2013)