Το θέατρο «Γραμμές Τέχνης»  παρουσιάζει τους δύο κωμικούς μονολόγους του Ιάκωβου Καμπανέλλη: «Πανηγυρικός» και «Επικήδειος» .

Συντελεστές :

Συγγραφέας: Ιάκωβος Καμπανέλλης

Σκηνοθεσία: Βασίλης Κατσικονούρης

Ερμηνεύει ο Βασίλης Βλάχος

Σκηνικά-Κοστούμια: Ανθή Σοφοκλέους

Κριτική της παράστασης από τον  Κώστα Νταλιάνη :

Ο «Πανηγυρικός»  είναι μια πικρή κωμωδία με κεντρικό ήρωα τον Δήμαρχο της πόλης. Η ημέρα, την οποία ο ίδιος υπολόγιζε ως την μεγαλύτερη της ζωής του, την πιο λαμπρή εμφάνιση του δημόσιου βίου του, εξελίσσεται σε διασυρμό, γελοιοποίηση, ισόβια καταστροφή των ονείρων του με υπαίτιο τον ίδιο του τον εαυτό, τον ευερέθιστο και ασυγκράτητο χαρακτήρα του και τις καιροφυλακτούσες, ευέξαπτες ενοχές του.

Ο «Επικήδειος» είναι ένας μονόλογος, που σχολιάζει με καυστικό χιούμορ και σαρκασμό την ματαιοδοξία των ανθρώπων και ιδιαίτερα των ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, που στο τέλος της ζωής τους ανάβει η σπίθα για υστεροφημία. Συγκεκριμένα, παρουσιάζει το δράμα ενός ηλικιωμένου συγγραφέα που διαπιστώνει ότι δεν είχε την αναγνώριση που του άξιζε και προσπαθεί να γίνει γνωστός μετά θάνατον. Το κείμενο είναι ιδιοφυές: η ευρηματικότητα του Καμπανέλλη, η πρωτοτυπία του εδώ απογειώνονται. Χιούμορ ποιοτικό, υπόγειο, μαύρο αλλά και ολόφρεσκο, καθότι διαχρονικό.

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που κάνει τον Καμπανέλλη ξεχωριστό συγγραφέα είναι κυρίως η θεατρική μαγεία της γραφής του. Είναι ένα ένστικτο και μια γνώση για το τι πρέπει να προβληθεί την κάθε στιγμή, για το πόσο πρέπει να διαρκέσει αυτό και πόση πρέπει να είναι η ένταση εκείνου που προηγείται και εκείνου που έπεται. Γιατί μπορεί το γράψιμο ενός συγγραφέα να είναι πολύ ωραίο, πολύ ποιητικό ή να έχει μεγάλη πνευματικότητα, για να γίνει, όμως, θέατρο πρέπει να υπάρξει απαραίτητα αυτή η μαγεία. Μόνο τότε έχουμε επί σκηνής ένα έργο γερό, που ο θεατής μπορεί να το παρακολουθήσει και να δημιουργηθούν μέσα του οι ανάλογες καταστάσεις και τα ερεθίσματα, που θα του επιτρέψουν να πλησιάσει τα νοήματα − είτε κοινωνικά είτε πολιτικά είτε πνευματικά είτε φιλοσοφικά και υπαρξιακά − που ο συγγραφέας θέλει να του μεταδώσει.

Το θέατρο του Καμπανέλλη είναι κατεξοχήν ελληνικό, είναι ένα θέατρο που μας προβληματίζει ή που κάνει τους προβληματισμούς μας πιο ξεκάθαρους, προβάλλοντάς τους μέσα από καθαρά ελληνικές εικόνες, μέσα από έναν κόσμο που τα ερεθίσματά του μας αγγίζουν και μας συγκινούν στα κρίσιμα και τραγελαφικά αυτά χρόνια. Ο Καμπανέλλης δημιουργεί αυθεντικούς ελληνικούς χαρακτήρες, μορφές που μας είναι οικείες και που γι’ αυτό το λόγο εύκολα μπορούμε να τις αναγνωρίσουμε. Αντλεί την ποίηση μέσα από την τάξη των λαϊκών ανθρώπων. Το μερίδιο από το δράμα το προσφέρει ο κοινωνικοπολιτικός περίγυρος και το μερίδιο της κωμωδίας τα πρόσωπα, που δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν την εμπλοκή τους μέσα στην αυταπάτη και στον αυτοεμπαιγμό.

Ο Βασίλης Κατσικονούρης με την απλή και εμπνευσμένη σκηνοθεσία του αποτύπωσε εύστοχα και διατήρησε σε ισορροπία το εμφανές κωμικό και το υπολανθάνον τραγικό στοιχείο των έργων. Πέτυχε, συγχρόνως, να κρατήσει μια συνοχή στην παράσταση, ώστε η ροή της αφήγησης να κυλά απρόσκοπτα, σκηνοθετώντας πάνω στην ροή των λέξεων, εστιάζοντας στην ουσία κι επιτυγχάνοντας μια ζεστή αμεσότητα. Η κινησιολογία συμβάδιζε με τις εσωτερικές, νοητικές και συναισθηματικές αντιδράσεις του ήρωα. Η μουσική και οι φωτισμοί έδωσαν ένταση, ρυθμό και υποστήριξαν τις ψυχολογικές μεταπτώσεις του χαρακτήρα. Τα κοστούμια και τα σκηνικά αντικείμενα, απλά και λειτουργικά, βοήθησαν τον ηθοποιό να ερμηνεύσει άνετα τον ρόλο και να κινηθεί με ευκολία στον χώρο.

Ο Βασίλης Βλάχος, απολαυστικός, καθηλωτικός και βαθιά ανθρώπινος  ανέδειξε σε βάθος τους δύο χαρακτήρες των κειμένων, δίνοντας το δικό του ύφος, στίγμα και συναίσθημα. Κατάφερε να εκφράσει επιτυχημένα τις αντιφατικές πλευρές των χαρακτήρων, που υποδύθηκε, ερμηνεύοντας με πλήρη έλεγχο των εκφραστικών του μέσων, χωρίς συναισθηματισμούς και θεατρινισμούς, με ωριμότητα και συνέπεια, ώστε το κωμικό να μην γίνει γελοίο και η παρωδία, αφέλεια, επιδεικνύοντας, επιπλέον, αξιέπαινη ισορροπία ανάμεσα στις πιο δραματικές και τις ανάλαφρες στιγμές του έργου. Αν και πρόκειται για μονόλογο, στις νοητές σκηνές αντιπαράθεσης του ήρωα με άλλα πρόσωπα, νιώθουμε την παρουσία αυτών των προσώπων χάρη στην εξαιρετική ερμηνεία του ηθοποιού.

Συμπερασματικά, μια από τις πιο ωραίες και ενδιαφέρουσες παραστάσεις της φετινής χρονιάς, που δεν πρέπει να χάσετε.