Η Billie Kark είναι καλλιτέχνης με έδρα την Αθήνα.

Το μουσικό της όραμα είναι να αφήνει ελεύθερη τη φαντασία της για να δημιουργεί κάτι ασυνήθιστο και απροσδόκητο. Φιλοδοξεί να συνδέσει δύο πολύ διαφορετικά μουσικά είδη: την ηλεκτρονική μουσική και το ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι.

Όντας Ελληνίδα, της αρέσει να πειραματίζεται με ενδογενή στοιχεία όπως η πολυφωνία, οι ελληνικοί στίχοι και οι ιδιωματισμοί και μερικές φορές τοπικά όργανα.

Πράγματα όπως η φύση, η λαογραφική παράδοση και η μαγεία ήταν πάντα η πηγή της έμπνευσής της και τα αγαπημένα της θέματα είναι η ελευθερία, ο θάνατος και η αναγέννηση.

Ο ήχος της μπορεί να περιγραφεί ως ambient και αιθέριος αλλά και μερικές φορές σκοτεινός και μυστηριώδης.

Της αρέσει να συνδυάζει αιχμηρές υφές με απαλά και ήρεμα φωνητικά και μελωδίες.

Κατά την παράστασή της, η Billie θα μας μεταφέρει σε έναν κόσμο γεμάτο μυθικά πλάσματα, όπως νεράιδες και άλλα πνεύματα των δασών και να μας βοηθήσει να χαθούμε στην φαντασία μας ενώ χορεύουμε.

 

Είσοδος ελεύθερη

 

 

Πληροφορίες / κρατήσεις:  6936994980

 

 

 

Τζίντα.

{Βλάχικα}/ Πνεύμα,αερικό,νεράιδα των δασών και του βουνού,αόρατο πλάσμα.

Η ΄Τζίντα’ είναι ένα σύνολο έξι κομματιών εντασσόμενα στο πλαίσιο της ηλεκτρονικής μουσικής με ελληνικό στίχο και επιρροές απο την ελληνική παραδοσιακή μουσική.

Βάλια Κάλντα
Κάτω στον Άδη
Δεκατέσσερα
Αηδονάκι
Παράξενα Πλάσματα
Καβάλ Σβιρί
Εκεί που τα σύνορα του Μαυροβουνίου και της Βάλιας Κάλντας ενώνονται, βρίσκονται οι δύο λίμνες που βλέπουν προς τη Βάλια Κάλντα. Ο μύθος λέει οτι παλιά υπήρχε ένας βασιλιάς, ο Μακεδόνας που λέγεται πως ήταν γιός του Δία ή του Αιόλου. Ο Μακεδόνας είχε τρείς γιούς εκ των οποίων ο μικρότερος ονομαζόταν Πίνδος. Τα αδέρφια του Πίνδου τον φθονούσαν και αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Εκείνος για να γλιτώσει έφυγε και κρύφτηκε πάνω στα βουνά όπου συνάντησε έναν δράκο που τον έλεγαν Λύγκα. Οι δύο τους έγιναν καλόι φίλοι. Κάποτε τα αδέρφια του Πίνδου τον ανακάλυψαν και ενώ ο δράκος έλειπε, τον σκότωσαν. Επιστρέφοντας ο δράκος, αναζήτησε το φίλο του και τον βρήκε νεκρό. Ξεκίνησε να κλαίει και από τα δάκρυα του, σχηματίστηκαν μικρές λίμνες, οι Δρακόλιμνες.

Ο δίσκος είναι και αυτός μια ιστορία εμπνευσμένος απο τον θρήνο, την μνήμη και τη λήθη, την αναγέννηση και τον θάνατο. Ο θάνατος αποτελεί ένα απο τα μεγαλύτερα ταμπού στην εποχή μας. Τον βλέπουμε παντού κι όμως τον προσπερνάμε και τον διώχνουμε, προσπαθούμε απελπισμένα να τον ξορκίσουμε λές και δεν αποτελεί τη μόνη σίγουρη και παντοτινή αλήθεια. Τον φοβόμαστε όσο τίποτα άλλο γιατί αδυνατούμε να τον καταλάβουμε. Αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη μας μέχρι εκεί που μας επιτρέπουν οι αισθήσεις μας. Τι κι αν όμως θυμόμασταν την πραγματική μας προέλευση? Τι κι αν θεωρούσαμε πως είμαστε πνευματικά όντα που βιώνουν μια ανθρώπινη εμπειρία, ψυχές, κομμάτια του ίδιου Θεού, σε ανθρώπινα σώματα. Τότε δεν θα πεθαίναμε ποτέ. Υπάρχει ένα ρητό που λέει ‘’για να μάθεις να ζείς πρέπει πρώτα να μάθεις να πεθαίνεις’’. Για να μάθουμε να ζούμε θα πρέπει να σκοτώσουμε το κομμάτι εκείνο που μας κάνει πράγματι θνητούς, το μεγαλύτερο τείχος ανάμεσα στο μυαλό και την ψυχή μας: το εγώ μας. Να σταματήσουμε να διαχωρίζουμε τους εαυτούς μας απο την φύση και τα υπόλοιπα όντα γύρω μας και να ξεκινήσουμε να βλέπουμε την ζωή ξανά ως κάτι ιερό. Τότε ίσως και να μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε τον θάνατο ως ένα πέρασμα, μια μεταβολή κατάστασης, μια μεταμόρφωση και οχι ένα τέλος. Όπως τα δάκρυα έγιναν λίμνες, όπως ο Πίνδος έγινε βουνό, όπως και ΄μείς κάποτε θα γίνουμε πάλι χώμα.

 

Βάλια Κάλντα

Κλέινω τα μάτια μου

Και βλέπω μια νεράιδα

Που ζεί κάτω απ΄τα βουνά

Στην βάλια κάλντα

Κι όλο την ονειρεύομαι

Τον νού μου τον χαώνει

Κι όλο μου λεει να την ευρώ

Τον ύπνο μου στοιχείωνει

Μου λέει να πάω να την ευρώ

Να την εβοηθήσω

Να ξανασπείρει την πλαγιά

Να την επάρει πίσω

Κι ολο την ονειρεύομαι

Να κλαίει μέσα στη στάχτη

Κι όλο μου λέει να την ευρώ

Μέσα στα άγρια άνθη

Η Βάλια Κάλντα είναι το πρώτο κομμάτι του δίσκου και είναι το προίμιο της ιστορίας, η επίκληση στην μούσα .Εν προκειμένη, στην Νεράιδα της Ζεστής Πεδιάδας. Το 2022 ένα κομμάτι της περιοχής κάηκε. Η νεράιδα, η Τζίντα κλαίει για το καμμένο σπίτι της και ζητάει να το σεβαστούμε.

Κάτω στον Άδη

Κάτω στον Άδη θε να μπώ

Την γή οταν διαβαίνουν

Να δω που πάνε οι ζωντανοί

Στο χώμα όταν μπαίνουν

Κάτω στον Άδη θε να μπω

Να δω γιατι λυπούνται

Να δω αν χάνονται οι ψυχές

Ή αν ξαναγεννιούνται

Κάτω στον Άδη θε να μπω

Για να τους πώ οτι ζούνε

Πως ψέματα τους είπανε

Ποτέ πια δε θα βγούνε

Κάτω στον Άδη όταν θα μπω

Στης γής μέσα το χώμα

Θέλω να ΄ρθείς και συ μαζί

Για να ΄χουμε ένα σώμα

Το Κάτω στον Άδη είναι στην ουσία το βασικό κομμάτι του δίσκου και το πρώτο που δημιουργήθηκε. Μιλάει για την αθανασία της ψυχής και την επιστροφή μας στην γή.

 

 

 

Δεκατέσσερα

Αηδόνια δε-, αηδόνια δεκατέσσερα

Αηδόνια δεκατέσσερα, θα στείλω στην αυλή σου

Να κελαηδούν, να κελαηδούν κάθε πρωί

Να κελαηδούν κάθε πρωί, να σκάσουν οι εχθροί σου

Ζαχαροζύ-, ζαχαροζυμωμένη μου

Ζαχαροζυμωμένη μου, με μέλι με γλυκάδα

Φαρμάκι με, φαρμάκι με επότισες

Φαρμάκι με επότισες, αυτή την εβδομάδα.

Τα αηδόνια δεκατέσσερα πρόκείται για μια διασκευή του παραδοσιακού τραγουδιού απο την Δράμα, ανάθεμα τη μάνα σου.

 

Αηδονάκι

Αηδο-αηδονάκι μου μες το κλουβί σε κλείσαν,

Μια φυλακή σου χτίσαν

Αηδο-αηδονάκι μου τη θάλασσα και τα βουνά

Να μη τα δείς ποτέ ξανά

Αηδο-αηδονάκι μου λεύτερο θα σ΄αφήσω

Μαζί σου να ρθώ να ζήσω

Αηδο-αηδονάκι μου και γω μες το κλουβί μου

Θα χάσω τη φωνή μου

Το τέταρτο κομμάτι, Αηδονάκι μιλάει για την ανάγκη μας να εκφραστούμε, να σταματήσουμε να περιοριζόμαστε μέσα σε οτιδήποτε ο καθένας απο εμάς θεωρεί κλουβί του.

 

Παράξενα Πλάσματα

Τα ξωτικά του δάσους τις νύχτες ξυπνούν

Και λένε ιστορίες για να θυμηθούν

Εκείνα τα χρόνια που με περαστικούς

Λαλούσαν κουβέντες και λόγους κρυφούς

Παράξενα πλάσματα και άνθρωποι θνητοί,

Τι κι αν λησμονήθηκαν πριν χαράξει η αυγή..

Τα παράξενα πλάσματα, το πέμπτο κομμάτι μας καλεί να θυμηθούμε τα παραμύθια για τα ξωτικά και τις νεράιδες που ζούνε στα δάση και να αναρωτηθούμε: τι κι αν κάποτε δεν ήταν παραμύθια.

 

 

 

 

 

 

 

Καβάλ Σβιρί

Kaval sviri, mamo, (titi)

Gore, dole, mamo, (titi)

Gore, dole, mamo, (titi)

Kaval sviri, mamo, gore dole

Gore dole, mamo, pod seloto

Ja shte ida mamo da go vidja

Da go vidya mamo, da go chuja

Kaval sviri, mamo, gore dole

Gore dole, mamo, pod seloto

Ja shte ida mamo da go vidja

Da go vidya mamo, da go chuja

 

Τελευταίο το Καβάλ Σβιρί ειναι επίσης μια διασκευή ενός γνωστού βουλγάρικου παραδοσιακού πολυφωνικού τραγουδιού.