ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΔΥΟ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ
ΘΕΑΤΡΟ
Γιάννη Ρίτσου «Αἴας». Σκηνοθεσία, ερμηνεία: Γιάννης Τράντας. Μουσική, πιάνο, τζουράς: Πέτρος Δουρδουμπάκης. Κοστούμια: Parthenis. Αφηγήτρια: Μαρία Γώγου. Τέκμησσα: Ευγενία Τσούτη. Φίλιος Φρουρός: Ευάγγελος Κακάλιας.
ΜΟΥΣΙΚΗ
Ο Πέτρος Δουρδουμπάκης σε «Λαϊκή Διάσταση». Τον συνοδεύουν: Φώτης Τσουρανίδης: ακουστική-ηλεκτρική κιθάρα. Γιώργος Πετρούδης: μπουζούκι. Κι ο Πέτρος Μήλας.
Γιάννη Ρίτσου «Αίας».
«… τίποτα ὁ φόβος δὲν εἶναι τοῦ ἐχθροῦ μπροστὰ στὸ φόβο τοῦ φίλου ποὺ ξέρει τὶς κρυφὲς πληγὲς κ’ ἐκεῖ σημαδεύει …».
Πρόκειται για την θεατροποίηση του ποιήματος «Αίας» από την συλλογή «Τέταρτη Διάσταση», γραμμένο στην εξορία (Λέρος, Σάμος 1967-69). Ο Ρίτσος δεν αναπαριστά τον Αίαντα όπως τον ξέρουμε από τον Όμηρο και τον Σοφοκλή, αλλά τον καλλιεργεί ως γη γόνιμη πάνω στην οποία αποθέτει το δικό του καημό, αφού στη ζωή του έζησε και με παρόμοιες εμπειρίες και πίκρες. Από αυτές επιδιώκει να καθαρθεί… Η σύγκρουση του εξαιρετικού ανθρώπου με το κοινωνικό περιβάλλον, αυτή η τραγικότητα του ανθρώπου μέσα στους αιώνες, αποτελεί το βαθύ μήνυμα του έργου…
Ο Αίας ο Τελαμώνιος, ο μέγας, ο Σαλαμίνιος, θεωρείται μετά τον πρώτο του ξάδερφο – τον Αχιλλέα – ο πιο γενναίος ήρωας απ’ τους Πανέλληνες, που εκστρατεύσανε στο Ίλιον. Όταν θανατώθηκε ο Αχιλλέας απ’ τον Πάρη – Αλέξανδρο, τα όπλα του Αχιλλέα έπρεπε να πάνε στον πιο γενναίο, δηλαδή στον Αίαντα. Οι Ατρείδες αρχηγοί με πονηριές κι απάτες τον αποκλείουν απ’ τα όπλα, δίνοντάς τα στον Οδυσσέα. Μετά απ’ αυτή την καταφανή και ύψιστη προσβολή, ο Αίαντας καθώς έχει επιστρέψει στην σκηνή του στο στρατόπεδο, αποφασίζει να βγει, να σκοτώσει και να αιχμαλωτίσει αυτούς που τον αδίκησαν. Η θεά Αθηνά όμως του σκοτίζει τον νου κι ο Αίαντας μαινόμενος σφάζει ό,τι ζώο βρεθεί μπροστά του, νομίζοντας πως σκοτώνει τους Ατρείδες. Όταν πια όλοι, εκτός των ζώων, έχουν μείνει ζωντανοί κι αλώβητοι απ’ τον Αίαντα, η Αθηνά τον επαναφέρει στα συγκαλά του, καθώς έχει επιστρέψει ξανά στην σκηνή του. Ο Ρίτσος πιάνει το νήμα από την στιγμή που ο Αίαντας αρχίζει να συνέρχεται και να αντιλαμβάνεται τί έχει κάνει, με τις «τυφλές ανδραγαθίες» του… «και με τις άλλες, τις πραγματικές εκείνες που κάποτε έπραξε για την Ελλάδα και τους Έλληνες».
Τιμές εισιτηρίων:
Προπώληση: 12€
Ταμείο: 15€
Κρατήσεις θέσεων μόνο τηλεφωνικά στα 22310 43333 & 22310 51075
Γιάννη Ρίτσου «ΑΙΑΣ», Αποσπάσματα κριτικών
… Ο Γιάννης Τράντας σκηνοθετεί, σκηνογραφεί και ερμηνεύει τον Αία. Και για όση ώρα διαρκεί ο μονόλογός του ΕΙΝΑΙ ο Αίας. Και είναι ακριβώς ο Αίας που είχε στο μυαλό του ο Ρίτσος, γράφοντας το ομώνυμο κομμάτι στην «Τέταρτη Διάσταση». Έχει καθαρό μυαλό μεν, έχει υποστεί τη θολούρα που του επέβαλαν οι θεοί και συγκεκριμένα η Αθηνά δε και προσπαθεί να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά. Ο λόγος του είναι πεντακάθαρος, η εκφορά του μοναδική και ο τρόπος που τονίζει τις λέξεις για σεμινάριο. Η στιγμή που σηκώνεται και πάει «να πλύνει το ξίφος του» είναι πραγματικά συγκινητική. Θαυμάσια ερμηνεία, άψογο μοτίβο και ένα παραλήρημα που προτείνεται από τώρα για βραβείο. Ο Τράντας δεν υπερβάλλει ούτε μία στιγμή, δεν παρασύρεται σε over-acting, δεν έχει κανένα πρόβλημα να τσαλακωθεί και να φανεί μουτζούρα σε σχέση με τη λάμψη που πρεσβεύει. Και στο τέλος, πάντα σαν Αίας, δεδικαίωται. Όπως ακριβώς στην τελετουργία του Σεπούκου, έτσι και εδώ ο μεγάλος ηθοποιός εκφράζεται μέσα από ένα μεγάλο ήρωα, ο οποίος εφαρμόζει κατά γράμμα το «Κανένας χώρος για ατίμωση»! «Έφυγε τούτη η νύχτα. Αλάφρωσα»… Κοντά του στέκεται η Μαρία Γώγου, η οποία ερμηνεύει ως Τέκμησσα (η γυναίκα που πήρε σαν λάφυρο ο Αίας από τη Φρυγική πόλη που κυρίευσε κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου), αλλά και ως αφηγήτρια. Όμορφο παράστημα, καθαρή άρθρωση, μεγαλοπρεπής λόγος. Οι στιγμές που μοιράστηκε μαζί μας ήταν τίμιες και γεμάτες συγκίνησης. Μαζί τους ο Πέτρος Δουρδουμπάκης, ο οποίος έγραψε τη μουσική και έπαιξε μάλιστα ζωντανά στην παράσταση. Σπουδαίος οργανίστας, συνεισέφερε και αυτός στη μετάδοση του κλίματος. Είναι ένας μονόλογος που θα σας συναρπάσει, το δίχως άλλο. Είναι οι λέξεις, τα έργα και οι ημέρες ενός μεγάλου ήρωα, που δεν θα ήθελε ποτέ να είναι ήρωας, γνωρίζοντας το πόσο άσχημο, γελοίο και καχεκτικά θλιβερό είναι το παρασκήνιο. Είναι ο επίλογος ενός ανθρώπου που τιμά τον εαυτό του, το ρόλο του, το βασίλειό του, το ξίφος του.
Κώστας Κούλης
https://www.noizy.gr/cinema-theatre/theatre-reviews/antapokrisi-gianni-ritsou-aias
…………………………
… Με ένα λόγο που δεν σου επέτρεπε να «ξεφύγεις» από τη ροή της παράστασης και με μια σκηνική παρουσία γεμάτη πάθος, παλμό και απίστευτη ταύτιση με τη σκέψη και την ένταση του «Αία», ο Γιάννης Τράντας μας μετέφερε εκεί… μέσα στη σκηνή του.
Παύλος Ανδριάς
Δημοσιογράφος- Συγγραφέας https://aylogyros.blogspot.com/
…………………………
… Σκηνοθετεί και ερμηνεύει ο Γιάννης Τράντας που καταφέρνει να φέρει εις πέρας και τους δυο ρόλους του. Η σκηνοθεσία του λιτή, όμως γεμάτη συμβολισμούς που δίνουν ιδιαίτερο βάθος στο ήδη ουσιαστικό έργο. Η ερμηνεία του σχεδόν χορευτική.. . Η παράσταση «Αίας» δημιουργεί εικόνες, πολλές και ποικίλες. Σε παρασέρνει σε έναν λόγο που δεν ακούγεται συχνά πια, δυστυχώς. Σε καμιά περίπτωση δυσνόητη, είναι εν τούτοις μια παράσταση που σε κάνει να νιώσεις και να σκεφτείς. Μην την χάσετε.
Άννα Παχή http://www.iart.gr/
…………………………
… Το κείμενο του Γιάννη Ρίτσου ευφραίνει τα ώτα των θεατών και μας θυμίζει την πλούσια και αριστουργηματική ελληνική ποίηση που είναι ικανή να ανυψώσει την ψυχή του ανθρώπου. … Αν θέλουμε όμως να δούμε όλη την εικόνα και να βρούμε την ουσία που διέπει την παράσταση αυτή, πρέπει να τονίσουμε την μεγάλη προσπάθεια των συντελεστών να μεταλαμπαδεύσουν ένα τέτοιο υπέροχο και σημαντικό κείμενο σε ένα μη υποψιασμένο κοινό.
Βαγγέλης Τάτσης https://www.newslink.gr/
…………………………
… Την θεατρικοποίηση του ποιητικού αυτού μονολόγου αναλαμβάνει ο Γιάννης Τράντας στο Θέατρο Αλκμήνη : Σε μία σκηνή σκακιέρα ακούγοντας την μουσική του Πέτρου Δουρδουμπάκη μέσα από την αφήγηση της Μαρίας Γώγου, ο βασιλιάς δίνει την τελευταία του μάχη. Μάχεται με τον εαυτό του, τα όνειρα, τις αναμνήσεις, τις τύψεις. Μάχεται μα παραμένει ανήμπορος να δεχτεί το ρουά ματ της εποχής. Και ίσως η ήττα να αναφέρεται ταυτόχρονα στην ομηρική εποχή, στην δικτατορία των συνταγματαρχών και στο σήμερα. Μιάς και οι οδηγίες του ποιητή τηρούνται και ο Αίας φορά ένα ξεσκισμένο λινό πουκάμισο που παραπέμπει σε αρχαίο χιτώνα, αλλά φορά και στρατιωτικές μπότες του σήμερα. Κρατά μη μπορώντας να υπό-στηρίξει το σπαθί του, μα κρατά για μια στιγμή και ένα παιδικό παιχνίδι. Κι όμως στο τέλος ο θρόνος μένει κενός, όπως και τα δύο τελάρα ψαράδων που αναγράφουν: Λέρος 1967, Σάμος 1969.
Μαρίνα Καλλέργη https://www.pastafloramag.gr/
…………………………
… Με οδηγό τον εξαιρετικό ηθοποιό Γιάννη Τράντα, σε μια ερμηνεία που αποτελεί μια κορυφαία απόδοση δικαιοσύνης, απολαύσαμε στο Θέατρο Αλκμήνη, μια «Τέταρτη Διάσταση» της μορφής της υποκριτικής τέχνης, σε συνδυασμό με τα μουσικά και ουσιώδη σημεία παρέμβασης του Πέτρου Δουρδουμπάκη. Ο Γιάννης Ρίτσος εξομολογείται μέσω του Αίαντα, μια ανομολόγητη τραγικότητα… Και στο πρόσωπο του ήρωά του, η αδικία ξεπροβάλλει, εκτίθεται, στοχεύεται, αναμορφώνεται κι εκδικείται!
Στεφανία Βαλσαμάκη http://www.sigmamedia.com.gr/2019/10/blog-post_24.html
…………………………
Η τραγωδία του εξ-αιρετικού ανθρώπου
… Το έργο είναι υψηλό, βαρύ, καταθλιπτικό, δυσπρόσιτο. Απαιτεί τεταμένη προσοχή και διαρκή πνευματική εγρήγορση. Η παρουσίασή του στη σκηνή προϋποθέτει μεγάλη τόλμη και πολλαπλές υποκριτικές αρετές. Τέτοιες που ο Γιάννης Τράντας στην κορύφωση της θεατρικής του παρουσίας απέδειξε ότι διαθέτει. Καταφέρνει έτσι να ξεναγήσει με ασφάλεια τους θεατές μέσα στους νοητικούς λαβυρίνθους του Ρίτσου, να βιώσουν το δράμα του και να τον ακολουθήσουν στο μονόλογό του. Με το λιτό και άκρως υποβλητικό σκηνικό και τη ζεστή εξισορροπητική μουσική επένδυση του Πέτρου Δουρδουμπάκη στήνεται μια σπάνια παράσταση που καθηλώνει τους θεατές και δι’ ελέου και φόβου τους οδηγεί στην κάθαρση…
Απόστολος Λαζάρου, φιλόλογος – εφ. Ταχυδρόμος (Βόλος)
…………………………
… Προσπαθώντας πάντως να δω αυτή τη μαγική παράσταση από την πλευρά όχι του φίλου, αλλά του θεατή, δεν μπόρεσα να μη θαυμάσω τον απίστευτο τρόπο, με τον οποίο ο Γιάννης σωματοποιεί ένα τόσο ποιητικό, πολυεπίπεδο, συμβολικό, αλληγορικό, αλλά ταυτόχρονα και βαθιά ρεαλιστικό κείμενο σαν αυτό του Ρίτσου, το οποίο συμπορεύεται με το αρχαίο κείμενο, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι πιο δύσκολο και απαιτητικό απ’ αυτό, αφού το ανασυνθέτει χρησιμοποιώντας όχι μόνο τους Τρώες και τους Ατρείδες και την Ίδη και τα σπαθιά, αλλά και το Παρθένι της εξορίας, τις εικόνες της καθημερινότητας του νησιού, τη γυναικεία φύση και παρουσία, την επίγνωση της ματαιότητας του κόσμου, που ο ίδιος εκπροσωπεί, ακόμα και τον Άη Γιάννη τον Πρόδρομο, δημιουργώντας έναν κόσμο ιδιότυπο και πολυσήμαντο. Ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο με τις κινήσεις των χεριών, με τους μορφασμούς, με την εκφορά των λέξεων, με την ένταση και τη χροιά της φωνής, με τις ανάσες, με την κίνηση, με τις παύσεις, με την έκταση και το μάζεμα της κορμοστασιάς, ο Γιάννης υπηρετεί το κείμενο, ζωγραφίζει τις εικόνες του, άλλοτε με κραυγή και άλλοτε με εσωτερικότητα, και νοηματοδοτεί τις ιδέες του, όχι απλά είναι υποδειγματικός, αλλά νομίζω ότι θα μπορούσε να διδάσκεται σε σεμινάρια υποκριτικής. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτή την εμπειρία, και πεπεισμένος -για πολλοστή φορά- ότι κάτω από αυτή την άσπρη σχισμένη νυχτικιά κρύβεται ένας ρωμαλέος ηθοποιός, ένας αληθινός υπηρέτης της τέχνης. Δυνατό ατού της παράστασης, και απόλυτα δεμένη με το ύφος της, η (ζωντανή επί σκηνής) μουσική του Δουρδουμπάκη. Αναζητείστε τη συγκεκριμένη παράσταση, θα ξαναπαιχτεί μέχρι το καλοκαίρι, και θα με θυμηθείτε. (f.b.)
Γεώργιος Δουβλέκας, Νομικός
Ειδικά μέτρα λόγω της πανδημίας COVID-19
Η διεξαγωγή όλων των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ θα γίνει τηρουμένων όλων των υγειονομικών μέτρων που ισχύουν για την πραγματοποίηση ζωντανών θεαμάτων έτσι ώστε να διασφαλιστεί η υγεία όλων (θεατών, καλλιτεχνών, εργαζομένων). Παρακαλείσθε για την τήρηση των αποστάσεων κατά την είσοδό σας στον χώρο έκδοσης των εισιτηρίων και για τη σταδιακή αποχώρηση στο τέλος των εκδηλώσεων ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός